Sala Kwatermistrza

Niziolica jeszcze bardziej się zmieszała. Po chwili konsternacji przemówiła, uważnie dobierając słowa.
-Zazwyczaj jest tak, że kiedy ktoś chce wstąpić do organizacji, to oferuje swe usługi i przedstawia co może dać organizacji. Taka swoista zasada 'Nie pytaj co organizacją zrobi dla ciebie, pytaj co ty zrobisz dla organizacji'
Głęboki oddech, chwila przerwy.
-No, ale nic. Jak cię zwą? Czy też jak się zwiesz? Ja nazywam się Lucynda.
Grzeczną, poważną rozmowę trzeba zacząć od przedstawienia się, tak - pomyślała.

Samica zaczęła wyć. Wyła w różnych tonacjach, raz warknęła i raz z jej pyska wydobyło się coś na kształt szczekania. Jednak przede wszystkim wyła. Gdy skończyła, oblizała się po nosie -To moje prawdziwe imię. Nie powtórzysz tego, więc na nic ci ono - podeszła bliżej, wyrwała z rąk Lucyndy pióro i nabazgrała ciąg liter, które układały się jako "Shukh Khah" -Tak zapisali mnie cesarscy. Gdy spojrzysz jak nieme są niektóre znaki, domyślisz się powodu - odeszła na swoje miejsce - Możesz mi tak mówić

-Zaprawdę, imię twe piękne jest. A cesarscy to imbecyle i tyle - skwitowała Lucynda, kiedy doszła do siebie po przedstawieniu się Shukh Khy(?).
-Jeszcze pozwolę se spytać o twoją profesję. I powody twej tu obecności. - w głosie dało się wyczuć delikatne drżenie.

Gwardzistka - warknęła - A powody? Cóż. Osobista zemsta. Jak większości z was zapewne - zastanowiła się chwilę - I czegoś na pchły szukam.

Pchły! pomyślała z przerażeniem nizolica.
-Tak, to wystarczy. Proszę się wpisać do księgi i koniec formalności - powiedziała pospiesznie. -W tawernie karczmarzuje sidan, zgłoś się do niego, może coś ci doradzi. - dodała z wymuszonym uśmiechem.

Samica podeszła do blatu. Zamaszystym ruchem nakreśliła parafkę i spojrzała na nizolicę - Sidan powiadasz? - spod warg wyrosły kły, a w głębiach ślepi zakwitła radość - Karczma to piękne miejsce na zabawę - mówiąc to wychodziła już z sali.

Po dotarciu do budynku elf spojrzał na herb namalowany na drewnie i uśmiechnął się pod nosem. Po krótkiej chwili wahania pchnął drzwi, a następnie, zdecydowanym i pewnym już krokiem przekroczył próg i podszedł do kobiety siedzącej za biurkiem.
- Słyszałem że prowadzą tu rekrutację - powiedział siadając na krześle - Jestem Haradriel Arvaleth

-Ano prowadzą, prowadzą. Do Diabłów Ferrońskich. Ale to już pewnie wiesz.- powiedziała Lucynda zapisując coś na pergaminie. -Co cię tu sprowadza? Znaczy czemu chcesz do nas dołączyć?

- Szukam dla siebie nowego miejsca. Długi czas minął od chwili gdy zajmowałem się słuszną sprawą - wyjaśnił

-Tak... tak... Słuszna sprawa - mruczała niziolica, nie podnosząc wzroku znad zwoju. -Dobrze. Jeszcze jedno pytanie. Jakieś doświadczenia pan masz? - zapytała podnosząc głowę i przypatrując się elfowi. -Znaczy już wiem, że pan masz, ale coś jakoś bardziej dokładniej można?

- Kiedyś byłem zbrojnym rycerzem - zamyślił się elf patrząc bezmyślnie w ścianę na wprost siebie - lecz dawno temu, obecnie można nazwać mnie tropicielem

-Zbrojnym rycerzem? Fascynujące! - zachwyciła się Lucynda. -Dla kogo walczyłeś?
Kwatermistrzyni odłożyła pióro, oparła łokcie na biurku i z błogim uśmiechem zaczęła się wpatrywać w oczy rekruta.

-Młodszym będąc dowodziłem oddziałem pograniczników z Lun, potem walczyłem w szeregach Twierdzy Przymierza - odpowiedział - jeszcze jakieś pytania czy możemy skończyć już te papierkowe ceregiele? - elf wyraźnie unikałrozmowy o przeszłych czasach.

-Eee, tak oczywiście. To wszystko co muszę wiedzieć. - wybąkała Lucynda, wyraźnie zawiedziona. -Proszę jeszcze tylko wpisać się do księgi i jest pan oficjalnie Diabłem.

Posłusznie podpisał się w wyznaczonym miejscu księgi, wstał z krzesła.
- W takim razie dzięki za wszystko - skłonił się i wyszedł.