Koszary straży miejskiej

Shuh Khah wyraźnie zaczęła się starać. Strażnicy zaczęli ją dopingować, krzycząc 'Dajesz, dajesz', co zwróciło uwagę gwardzistów i Ważki. Przystanęli i patrzyli na to 'widowisko', dzięki czemu lykonka dogoniła ich.
Pod drzwiami do koszar strażnik zdjął pas z łap Shuh Khah i wprowadził więźniów do środka. Tam zaprowadził ich do podziemi, gdzie była jedna niewielka cena z kratami z lichego metalu. Zamnął kraty za dwójką Diabłów i podrapał się po głowie.
-Kapitan wróci pod wieczór, wtedy się wami zajmie. Tymczasem macie jakieś życzenia? Może akurat nie wykraczają poza prawa więźnia... - powiedział i zastygł czekając na odpowiedź.
Tymczasem przyszedł drugi strażnik i usiadł pod ścianą. Najwyraźniej miał pilnować więźniów.

Reszta strażników zabrała trupa zastępcy kapitana, przeniosła śpiącego młodziaka i wylała dwa kubły wody na zapchlonego, aby pozbawić go 'swędzących dolegliwości'

Ważka, Tom, Ważka.
- A, tak - zaczął po chwili wahania półelf. - Jeśli można, to chciałbym, żeby moją broń pozostawić w takim miejscu, żeby ją widział. To drogocenny miecz i nie chciałbym, żeby został skradziony. Poza tym to pamiątka rodzinna.
Usiadł na ziemi i spojrzał na lykonkę. W celi z pieprzonym psem? Żałosne, Tom... W coś Ty się wpakował...
- I może jakąś kość dla psa... - dodał gburowato.

Ostatnio zmieniony przez atresj dnia Pią 20:10, 10 Gru 2010, w całości zmieniany 2 razy

Lykonka otrzepala sie z wody, moczac wszystko wokolo. Warknela na straznika z wiadrem pokazujac kly - Kosc by sie przydala - rzekla.

Strażnik bez słowa wszedł po schodach i po kilkunastu minutach przyniósł miecz i średnich rozmiarów kość. Broń rzucił niedbale obok siedzącego strażnika, a kość wrzucił do celi.
-Smacznego! - powiedział od niechcenia i wrócił na górę.

Ważka syknął, kiedy widział miecz bezpardonowo rzucany na twardą posadzkę, ale tylko westchnął i ze smutkiem pokręcił głową. Nie to już przeszedłeś i niejedno jeszcze Cię czeka, mój kamracie. Obejrzał się i z obrzydzeniem spojrzał na towarzyszkę niedoli.
Usiadł po turecku i po zamknięciu oczu poddał się medytacji.
- Pani, Ty jesteś tą, która łaskawym spojrzeniem otacza nas, dzieci Twoje. Wspomóż nas, gdy ręką gniewna karcić nas chce za błędy i niedoskonałości swoje, dodaj nam otuchy w walce z przeciwnością losu i zachowaj nas w cieniu swojego miłosierdzia wielkiego, byśmy dumnie kroczyć mogli przed siebie bez obawy o doczesność naszą.

Ostatnio zmieniony przez atresj dnia Pią 20:25, 10 Gru 2010, w całości zmieniany 1 raz

Widząc, że strażnik za ścianą dostał miecz, postanowiła to wykorzystać. Złapała kośc i podeszla z nia do drzwi- Bylbys tak dobry i rozlupal swoim mieczem moja kosc? - zawodziła - Szpik w srodku jest na pewno dobry. Podziele sie - dodala na zachete.

Ostatnio zmieniony przez Jotun dnia Pią 21:10, 10 Gru 2010, w całości zmieniany 3 razy

Rodowa pamiątka, pamiątka po ojcu... Do cięcia KOŚI DLA PSA?!
Ważka poderwał się na równe nogi i podszedł do wilczycy.
- Pozwolisz, że rozłupię Twoją kość? - spytał najuprzejmiej, jak potrafił, choć wewnątrz wszystko się w nim gotowało.

Lykonka popatrzyła z zaciekawieniem na Ważkę - Czym to rozłupiesz? - pomyślała przez chwilę - Całego szpiku ci nie dam.

Tom uśmiechnął się.
- Po prostu wezmę kość i rozwalę ją o kraty. Mam wystarczająco dużo siły, żeby w ten sposób kość magicznie rozdzielić na dwie części. A szpik możesz sobie zostawić - powiedział Ważka lekceważącym tonem.

Lykonka niechętnie podała kość rycerzowi, licząc że ten nie zrobi z nią nic głupiego. W takim wypadku z pewnością sam ma smakowite gnaty.

Rycerz wyciągnął kość przez kraty, po czym złapał ją w taki sposób, że jedna jego ręka trzymała koniec kości za kratami, a druga drugi koniec wewnątrz celi. Zaparł gnat o pręt i mocno pociągnął do siebie. Następnie połamaną kość oddał z powrotem lykonce.

Na dźwięk łamanej kości strażnik podskoczył. Okazało się, że zasnął pilnując dwójki więźniów.
Wydarzyło się to w samą porę dla gwardzisty - na górze rozległy się jakieś głosy, w tym jeden, którego wcześniej Ważka i Shuh Khah nie słyszeli.
Po chwili ze schodów stoczył się puszysty osobnik w pancerzu Gwardii Lotharis. Typowy dowódca nigdy nie biorący udziału w akcjach. No, pomijając uczty, popijawy i innej maści wydarzenia, gdzie można się najeść.
-Co my tu mamy... rycerzyna i psina... - powiedział tubalnym głosem stając przed kratami i zatykając kciuki za pas. -Powiedzcież no mi, cóż takiego strasznego uczyniliście, że musiałem zejść do tego paskudnego miejsca.

Ważka stanął przed kratami i dumnie oświadczył:
- Dopilnowałem, żeby nie robili Ferronu w Lotharis, sir.

Ostatnio zmieniony przez atresj dnia Nie 00:14, 12 Gru 2010, w całości zmieniany 2 razy

-Sir? Czy ty właśnie obraziłeś moją matkę? - zapytał oburzony.

Półelf popatrzył zdumiony na przybysza i przez chwilę spoglądał nań z niedowierzaniem. Czy naprawdę w całej pieprzonej straży nie ma JEDNEGO myślącego?, spytał sam siebie, a podświadomość odważnie podsuwała oczywistą odpowiedź na to pytanie.
- Nie, sir. To taki zwrot grzecznościowy do wyższych rangą, sir - odpowiedział posłusznie Ważka.